بررسی تطبیقی شعر احمد صافی و بهار (با تکیه بر موضوع دین)

شعر از آغاز حیات بشری، با همۀ لحظات آسمانی و زمینی‌اش، با انسان همراه بوده است. هرچند شعر در مکتب متعالی اسلام جایگاه واقعی و دینی یافت، در زبان‌های مختلف به‌ویژه عربی و فارسی تکامل خود را در قالب‌های متفاوت نشان داد. اگر شعر و شاعری درخدمت خیر و صلاح جامعه باشد و جامعۀ بشری را به‌سوی اخلاق فاضله و ایمان به خدا سوق دهد، بدون تردید مورد تأیید اسلام است و قرآن و پیامبر (ص) و اهل بیت (ع) از چنین شعری حمایت می‌کنند. از صدر اسلام تا کنون، با تمسّک به سنّت پیامبر اکرم (ص)، از شعر به‌عنوان سلاحی کارآمد و حتی معنوی در دفاع از دین و مبانی آن و نیز مقابله با تهاجم دشمن استفاده شده است. در این خصوص، بهار و احمد صافی از نمونه‌های بارزی هستند که در لابه‌لای اشعارشان باورهای دینی و آموزه‌های اعتقادی نمودی روشن دارد. در این مقاله سعی شده است ظهور و بروز اندیشه‌های دینی در اشعار این دو شاعر معاصر به روش تحلیل محتوا بررسی شود.